Strona:Wspomnienia z mego życia (Siemens, 1904).pdf/25

Pobyt w Spandau. — Pobyt w Berlinie. — Brat Wilhelm. — Złocenie i srebrzenie rozpowszechnia się w Berlinie. — Pierwsze powodzenie Wilhelma w Berlinie. — Dalsze wynalazki. — Podróż do Anglii. — Powrót na Paryż. — Zmiana poglądów. — Studya naukowe. — Towarzystwo politechniczne. — Nauka i technika w Prusach. — Studya naukowe techniczne. — Pierwsze prace literackie. — Telegrafy automatyczne. — Nowe plany. — Fatalny spacer. — Grożące wytransportowanie z Berlina — Bawełna strzelnicza. — Próby w fabryce prochu w Spandau. — Czynność w komisyi telegraficznej. — Przewodniki izolowane. — Założenie firmy Siemiens & Halske. — Oddanie telegrafów na użytek ogółu. — Rok 1848. — Niespodziany obrót rzeczy. — Miny podmorskie. — Straż obywatelska. — Zdobycie Friedrichsortu. — Zaciąg wiejski. — Alarm. — Założenie miny. — Przedwczesny wybuch. — Skutki wybuchu. — W kwaterze głównej. — Życie w fortecy. — Powrót do Berlina. — Linia Berlin—Frankfurt. — Inne linie. — Postanowienie porzucenia służby rządowej. — Dymisya z wojska.

 Po ciężkiem nad wyraz pożegnaniu z rodzinnemi stronami, z ukochaną matką, podupadłą już na zdrowiu skutkiem ciągłej pracy i trosk, z rodzeństwem, szczerze do mnie przywiązanem, — odwiózł mnie ojciec do Szwerynu i ztamtąd puściłem się w dalszą drogę. Przekroczywszy granicę pruską, idąc coraz dalej po prostej, zakurzonej szosie, doznałem uczucia wielkiego osamotnienia, spotęgowanego jeszcze kontrastem, jaki stanowiła okolica ta z rodzinnemi mojemi stronami. Przed moim odjazdem przyszła do ojca mego deputacya, wysłana przez najbardziej poważanych chłopów z okolicy z prośbą, aby mnie, „takiego dziarskiego i dobrego chłopca,” nie wysyłał do Prus, tej krainy głodu; wszak miałem co jeść w domu! Chłopi nie chcieli wierzyć memu ojcu, że po za tym piaszczystym pasem granicznym znajdują się też i w Prusach ziemie urodzajne. Miałem w prawdzie postanowienie na własną rękę dobijać się kawałka chleba — ale w tej chwili zdawało mi się, że chłopi może mają racyę, że mnie smutna czeka przyszłość. Nabrałem nieco otuchy, gdy w drodze spotkałem młode-