dla sprawy narodowej, pomimo prześladowań, których Mickiewicz sam stał się ofiarą, było głównym motywem i przewodnią ideą jego dzieł.”
„Ze swego znaczenia politycznego i z czynnego patryotyzmu, Mickiewicz równie dobrze znany jest pomiędzy swymi rodakami, jak ze swej sławy poetyckiej; znany jest i w obcych krajach, jako bojownik wolności, a za swe zasługi przy utworzeniu legionu polskiego, który walczył za wolność Rzymu w r. 1846, uznany został za jednego z siedmiu Conservatori to jest głównych bohaterów Wiecznego Miasta, których popiersia znajdują się w Kapitolu.”
„Jestto poniekąd dziełem przypadku, że utwory Mickiewicza tak mało znane są w naszym kraju, pomimo, że kilkakrotnie tłómaczone były na język niemiecki i na francuski. Główną przeszkodą jest bezwątpienia niezmierna trudność języka polskiego, i ta okoliczność, że dotąd mieliśmy tak mało Anglików, którzyby ocenili pobudki do przezwyciężenia tej trudności. Literatura polska, chociaż stosunkowo świeżej chwały, bo większa część najlepszych dzieł polskich wydaną zostala w ciągu bieżącego stulecia, wytrzymuje porównanie z każdą inną literaturą w Europie, tak co do wartości, jak i pod względem obfitości, a dla nas, Anglików, jest w całem znaczeniu tego słowa bogatą, nieobrobioną kopalnią skarbów”[1]
Z włoskich dzienników nie możemy, niestety, nic przytoczyć, a wiemy, że głosy ich były nam nawskróś przyjazne. Mówi arabskie przysłowie, że największą do tych tchniemy nienawiścią, którycheśmy skrzywdzili; i może dlatego są dzisiaj Włosi jedynym z wielkich ludów Europy, wśród którego może się Polak obracać bez obawy, żre nienawistne słowo przypomni mu niedolę.
Z telegramów, opisujących samą uroczystość, nic będziemy zdawać sprawy. Zgadzają się one wszystkie na to, że dzień był podniosły i piękny, a nastrój dziwnie poważny.
- ↑ Por. Nową Reformę z 13 lipca.
