Ta strona została uwierzytelniona.
LEŚNY MOCZAR.
Znam moczar pośród lasu, szafirową rzęsą
Omotany, jak skrzących klejnotów oponą.
Z trzcin tam tchnienia tajemne brylanty ros trzęsą
W miękkie wodnych łopuchów i kaczeńców łono.
Uśmiechają się ze dna ponsowe głębiny,
Dziwne kręgi i koła roztaczając zdradnie.
Czasem rośna łza tęczą rozśmieje się z trzciny
I w głębinę, jak iskra srebrzysta, opadnie.
Wiatr się zerwie, a z łodyg zielnego szuwaru
Całe morze skier w deszczu roztęcza się ponsie.
Lecą prochy klejnotów. — a drgają — a skrzą się
Ponad senną głębiną leśnego moczaru.
W ciepłe, złote kolory maluje je słońce,
Ni to leśnych dziwożon łzy... w moczar lecące...
