Encyklopedia staropolska/Bluzgier
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia staropolska (tom I) |
| Indeks stron | |
Bluzgier, bluskier. Ł. Gołęmbiowski w dziełku swojem „Ubiory w Polsce“ (Warszawa 1830), powiada, że gdy żupan na przodzie, t. j. na piersiach, gdzie nie był kontuszem okryty, łatwo się brudził, wymyślono bluzgiery, t. j. łaty z takiejże materyi przyszyte na przedzie, które po zbrudzeniu odmieniano. Byli zresztą dawni Polacy wogóle bardzo baczni na czystość swoich sukni odświętnych, i przy jedzeniu, w najuroczystszych zebraniach, zawieszali pod brodą białą serwetę. Krasicki w „Panu Podstolim“ powiada: „Zaczął dyskurs o bluzgierach, które już z mody zaczynały wychodzić“. Zapewne i kobiety używały bluzgierów, bo Linde nazywa takowe „palatynkiem kobiecym“.
