Encyklopedja Kościelna/Adelard

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Encyklopedja Kościelna (tom I)
Redaktor Michał Nowodworski
Data wyd. 1873
Druk Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Adelard, Adelhardus, Adalhardus, syn Bernarda, brata Pepina, króla francuzkiego. Opuściwszy wysokie stanowisko na dworze Karola W., przyjął suknię zak. św. Benedykta w Korbei, a gdy tu nie miał spokoju od swych krewnych, którzy go często odwiedzali, udał się na górę Kassyno. Wyrwał go przecież ztamtąd Karol W., uczynił opatem klasztoru w Korbei i swym doradcą. Po śmierci Karola W., Adelard zmuszony był rządzić Italją, w imieniu małoletniego króla Bernarda, co mu przeszkodziło do pracy około ugruntowania wiary chrześć. w Saksonii. Gdy Ludwik Pobożny objął tron, starał się przedewszystkiém usunąć poprzednich doradców swego ojca. Z tego powodu Adelard popadł w niełaskę, wypędzony z opactwa i na wygnanie do Akwitanii skazany, przywrócony w r. 821, zm. ok. r. 825. Zostawił Statuta Corbeiensis ecclesiae (ap. D’Achery, Spicileg t. IV, ed. novae t. I), i Capitula 52 admonitionum in Congregatione (ap. Mabillon, Annal. Ord. s. Bened. sc. IV). Pamiątka jego obchodzi się d. 2 Stycznia (Martyrol. franc.). Żywot św. Adelarda opisał jego uczeń Paschazy Radbert (zm. 865 r.) i cały znajduje się ap. Bollandist. Acta ss. Januar. t. I. Drugim żywotopisarzem św. Adelarda jest Gerard, także z klasztoru korbejskiego, potem opat Silvae Majoris (Sauve-Majeure) w Gaskonii, żyjący w półowie XI wieku. Przerobił on tylko żywot przez Paschazego napisany i dodał o cudach późniejszych wiadomość (ap. Bolland. l. c. i Mabillon, l. c. X. W. K.