M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Kula

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne K – wykaz haseł
K – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Kula, nm., w matem., bryła, ograniczona powierzchnią zamkniętą, której wszystkie punkty są równo oddalone od punktu wewnętrznego, zwanego środkiem; przedmiot podobny do kuli, gałka, bania; w astron., k. ziemska = ziemia, glob; k. niebieska = sfera niebieska, pozorne sklepienie niebios; pocisk żelazny a. ołowiany do miotania z broni ręcznej albo działa; kij z poprzeczką księżycowatą u góry, jako podpora dla kulawych (fig.); podstawka drewniana pod kolano, zastępująca miejsce odjętej lub bezwładnej nogi (chodzić o k-i, o k-ach); przednia część siodła, wygięta u góry; kołek do zatykania koła u wozu, kłonica; kabłąk u jarzma, obejmujący szyję wołu; socha.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.