To,
zaim. 1 przyp.
ll. poj. rodz. nij. od
Ten, ta rzecz, ten przedmiot, to pojęcie;
spójn.,
to-to, oznacza zmieniające ś. nawzajem, powtarzające ś. czynności: to płacze, to śmieje ś., to tu, to tam, to ten, to ów; służy do połączenia dwu zdań, z których pierwsze, poboczne, zaczyna ś. od spójników: gdy, kiedy, jeśli, jeżeli, jeśliby, gdyby, skoro, często też bywa opuszczane; używa ś. dla potwierdzenia czynności, w pierwszym zdaniu zawartej, a zarazem oznacza jej kierunek nieokreślony: com powiedział, tom powiedział, a ty ś. nie wtrącaj skąd wziąć, to wziąć, byle było; używa ś. dla większej dobitności: kogóż to ja widzę!, jest to człowiek znakomity, co mi to za specjał!, jak to?, to on!, kto to?, który to.
Strona w Wikisłowniku
