Meandry/372
< Meandry
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Meandry |
| Podtytuł | Strzępy myśli rozwianych |
| Wydawca | Michał Arct |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Z tej samej duszy, w służbie u świata,
Rodzą się rzeczy marne i duże:
Ożywcze tchnienia, grom śmierci w chmurze.
Z tej samej duszy, pełza i wzlata:
Służalcza małość, sława skrzydlata —
Mkną: błyski, zmroki i burze.
I równa chwała tej ziemskiej córze,
Czy wawrzyn, czy też, skroń jej oplata
Bluszcz z gruzów, albo róża kolczata.
Bowiem, jak zdawna rzeczono w Górze:
„Z tego samego drzewa się struże
Krzyż i łopata.”
Przeto mi ciężkość serce przygniata,
Bom z tych, co, niegdyś, w Anielskim Chórze,
Na skroń swą kładli bez kolców róże.
Lecz, choć mam w liściu zwiędłym współbrata,
Wiem, że, pokutne przetrwawszy lata,
Rok Miłościwy wysłużę.
