Na grobowy kamień Leona Borowskiego na Rosi

<<< Dane tekstu >>>
Autor Marya Konopnicka
Tytuł Ludziom i chwilom
Podtytuł XIII. Na grobowy kamień Leona Borowskiego na Rosi
Pochodzenie Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VI
Wydawca Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd. 1915
Druk G. Gerbethner i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
XIII. NA GROBOWY KAMIEŃ LEONA BOROWSKIEGO
NA ROSI[1].


Kiedy nasze Orły boże
Brały z gniazda pierwszy lot,
Tyś im wskazał, gdzie się zorze
Zapłomienią w świtu porze,
Gdzie słoneczny błyśnie grot!

Na strażnicy stałeś ducha,
Zapatrzony w mrok i noc...
Jeszcze ziemia była głucha,
Gdyś zakrzyknął: Dzień wybucha!
Wieszczy dzień i wieszcza moc!

Przesłannikiem byłeś wielu,
Co nam nieśli dobrą wieść...
Pieśni — Janie ty Chrzcicielu,
Lotów ducha wskazicielu,
Prochom serca twego cześć!








  1. Leon Borowski (ur. 1784, um. 1846) — profesor wymowy poezyi w uniwersytecie wileńskim, nauczyciel Mickiewicza, Odyńca, Chodźków, i t. d. Roś — przedmieście wileńskie z cmentarzem.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.