Niewiara (Napierski)
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Niewiara |
Pochodzenie | Chmura na czole |
Wydawca | Biblioteka „Ateneum“ |
Data wyd. | 1938 |
Druk | B-cia Drapczyńscy |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały zbiór |
Indeks stron |
NIEWIARA
Jeśli szczęście[1] jest uścisk, nagły skurcz miłosny,
to znam je nadto dobrze: ów gest przyzwolenia,
by drzewa obojętnie w noc bezsenną rosły,
a żądzy tej nie było nigdzie nasycenia;
lecz jeżeli to słowo spokój serca znaczy
i prawo nad planetą, które nas przerasta?
— jak w czeluść potępiony powracam w mrok miasta
i wiem, że tej niewiary nikt mi nie wybaczy.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stefan Marek Eiger.