Piosenka nadziei
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Piosenka nadziei |
| Pochodzenie | Śpiewnik historyczny |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1919 |
| Druk | W. L. Anczyc i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
PIOSENKA NADZIEI.
(1773).
Leci orzeł ponad łany,
Pieśń nadziei nuci:
Jeszcze żyją te sukmany,
Jeszcze wolność wróci!
Wróci wolność, chwała,
Wrócą dobre lata,
Jeszcze się nam pozostała,
Ta piastowska chata!
Jeszcze nam się pozostały
Te cepy i kosy,
I te wierne serca proste,
I ten naród bosy.
Zostały-się jeszcze
Białe dworków ściany,
Tam znów orzeł gniazdo zwinie,
Tam zagoi rany.
Oj ty słonko, jasne słonko,
Świećże na te niwy,
Niech obaczą, niech opłaczą,
Los swój nieszczęśliwy.
Oj ty zorzo złota,
Świećże na to pole,
Niechaj wstanie lud ten kmiecy,
Niech wstrząśnie niewolę.
Leci orzeł ponad łany,
Pieśń nadziei nuci,
— Jeszcze żyją te sukmany,
Jeszcze wolność wróci!
Wróci wolność, chwała,
Wrócą dobre lata,
Jeszcze nam się pozostała
Ta piastowa chata!
