Świętokradztwo (łać. sacrilegium) znieważenie rzeczy świętej, w chrześcijaństwie w ogólniejszem znaczeniu wszelki grzech przeciw religji, jak np., bluźnierstwo, bałwochwalstwo i t. p. Teologja katolicka odróżnia: 1) świętokradztwo osobowe, czyli znieważenie osoby duchownej lub też popełnienie przez nią występku przeciw godności stanu duchownego, 2) świętokradztwo miejscowe, czyli znieważenie miejsc poświęconych, jak kościoły, kaplice i cmentarze, popełnione przez kradzież rzeczy tam przechowywanych, lub przez wykroczenie przeciwko ich nienaruszalności (ob.
Przywileje kościołów) bądź też przez wszelki występek, przez który następuje profanacja tych miejsc; 3) świętokradztwo rzeczowe czyli nadużycie rzeczy świętych jak sakramenta, sakramentalja, obrazy i relikwje, księgi św., ceremonje religijne i poświęcone na użytek kultu religijnego naczynia i ubiory.
