Relikwje, cząstki ciał świętych lub przedmioty, które miały bezpośrednią styczność z Chrystusem Panem lub ze świętymi, jak np. odzienie, sprzęty, narzędzia męki, są przedmiotem czci Kościoła katolickiego, unormowanej przepisami kościelnemi. Relikwje, nadawane kościołom lub osobom prywatnym w relikwiarzach (szkatułkach szklanych), muszą być zapieczętowane pieczęcią biskupa lub właściwej kongregacji rzymskiej i posiadać dokument, stwierdzający ich autentyczność. Kodeks prawa kanonicznego poleca biskupom usuwać od kultu wiernych relikwje, o których nieautentyczności są przekonani (can. 1284). Relikwij, których dokumenta autentyczności zaginęły, nie należy wystawiać ku czci publicznej, dopóki biskup nie wyda o nich sądu. Starożytne relikwje jednak należy pozostawiać przy czci, której dotychczas używały, wyjąwszy, gdy jest rzeczą pewną, że są fałszywe lub podstawione (can. 1285).
