Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów/Symbole wiary

<<< Dane tekstu >>>
Autor Stanisław Piekarski
Tytuł Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1930
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron

Symbole wiary (skład wiary, Credo), zbiory zasadniczych tez pewnej doktryny religijnej. W Kościele katolickim jest kilka symboli, są one jednak tylko różnem co do formy a jednakiem co do treści wyrażeniem tej samej wiary. Najstarszy jest t. zw. symbol apostolski, czyli apostolski skład wiary, powstały w Kościele rzymskim pod koniec I w., używany dotychczas przy ceremonji chrztu i przy nauce katechizmu. Sobory nicejski (w r. 325) i konstantynopolitański pierwszy (r. 381) rozszerzyły symbol apostolski i stąd powstało odmawiane przy mszy św. Credo nicejsko-konstantynopolitańskie. Symbol, zwany atanazjańskim albo od słowa początkowego „symbolem Quicunque“, mylnie przypisywany św. Atanazemu (318—373), ułożony znacznie później, zawiera wierzenia Kościoła o stosunku dwu natur Chrystusa, boskiej i ludzkiej i o stosunku osób Trójcy św., sformułowane na podstawie uchwał soboru chalcedońskiego (r. 451). Powyższe trzy symbole nazywają się ekumenicznemi, czyli powszechnemi.
Znaczenie historyczne mają symbole, ułożone na soborach lateranenskim IV (r. 1215) i wienneńskim (r. 1311), tudzież symbol, zawarty w bulli Eugenjusza IV „Exultate Deo“ z r. 1439, wydany w czasie soboru florenckiego jako symbol unji z Kościołem wschodnim, oraz wyznanie wiary soboru trydenckiego (professio fidei Tridentina), zawarte w konstytucji Piusa IV „Injunctum Nobis“ z r. 1564, wraz z dołączonemi do niego w r. 1877 przez Piusa IX orzeczeniami soboru watykańskiego.

O symbolach wiary u protestantów ob. Symboliczne księgi.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stanisław Piekarski.