Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów/Synod
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1930 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | S – wykaz haseł S – całość |
| Indeks stron | |
Synod (z greck. synodos), w Kościele katolickim zebranie duchowieństwa w celu narady nad sprawami kościelnemi. Synody powszechne, plenarne i prowincjonalne, nazywa kodeks prawa kanonicznego soborami (concilia) (ob. Sobór) a nazwę synodu zachowuje tylko dla zebrań kleru diecezji pod przewodnictwem biskupa. Synod diecezjalny winien być zwołany przynajmniej raz na 10 lat a uczestniczą w nim wikarjusz generalny, kanonicy katedralni, rektor seminarjum duchownego, dziekani parafjalni, delegaci kapituł kolegjackich, proboszczowie miasta, w którem się synod odbywa, przynajmniej jeden proboszcz z każdego dekanatu, wybrany przez księży tegoż dekanatu, opaci i inni przełożeni klasztorni. Przedmiot obrad na synodzie zależy od biskupa, który ma się starać, aby uczestnikom synodu przed rozpoczęciem obrad dano schemat dekretów. Jedynym prawodawcą na synodzie jest biskup w zakresie swojej władzy, a wszyscy inni uczestnicy synodu mają tylko głos doradczy. Tylko sam biskup podpisuje uchwały synodu, które obowiązują od chwili ogłoszenia ich przez biskupa. Do zakresu działania synodu należy także aprobowanie (zatwierdzanie) przedstawionych mu przez biskupa egzaminatorów synodalnych (ob.).
