Słownik etymologiczny języka polskiego/bałyk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
bałyk, bałuk, odwieczna turska nazwa ‘ryby wędzonej’ (już Grek Tzetzes w 12. w. zapisał nazwę kar-bałuk dla ‘Krymu’, skąd szły te ryby do Carogrodu); dziś u nas tylko »na bałuku« albo »na bałyku chodzić«, ‘na czworakach’, o niezgrabnym ruchu, co i u Turków tak się wyraża; rus. bałyk, ‘stokfisz’.
