Słownik etymologiczny języka polskiego/cektać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
cektać i cetać się, ‘spierać się’; czes. cek, ani cek (‘ani mrumru!’), cekati i ceknouti, ‘mruknąć’, ani necekej, ‘ani mi mruknij’; s odpadło; cerk. skŭkŭtati, rus. szczekotat’, ‘łaskotać’, ale szczekot sławij, ‘trele słowicze’, w Słowie Igorowem.
