Słownik etymologiczny języka polskiego/charwańc

charwańc. Skreśl wystawione na czele charwańc, charwatynia, i postaw Charwaci itd. [1]

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

charwańc, charwatynia, Charwaci i Chrwaci, Krwaci, Klwaci, powtarza się w nazwie szczepu, wedle postaci łacińskiej Chroacja, Kroacja, a wedle ruskiej Chorwacja (najmylniej w fantastycznej Białochrobacji); Kroaci i Chorwaci; od nich w 16. w. karwatka, ‘krótka kurtka jezdecka’, i europejskie krawat, krawatka (późniejsze nieco). Charwat znaczy ‘zbrojny’, od nieistniejącego więcej u Słowian *charwu; lit. (z inną wokalizacją) szarwas, ‘zbroja’; por. jedyne jeszcze słowackie charwati se, ‘bronić się’ (od tego charwańc kaszubski, o ‘snopie zbożowym lichym, pełnym zielska’,?, charwatynia, 'opuszczona budowla’,?). W 14. wieku Chrwaci, nie Charwaci, bo następstwo płynnej mieni się nieraz (chŭrw- i chrŭw-); Krwaci, od 18 w. Klwaci.




  1. Przypis własny Wikiźródeł Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.