Słownik etymologiczny języka polskiego/chochoł
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
chochoł, ‘czub (najwyższy snop w mendlu, służący daszkiem)’, chochołaty, ‘czubaty’, u nas, na Rusi (chochłami, zamiast chochołami, wyszydza »kacap« moskiewski Ukraińców z powodu ich chochołu, ‘czupryny’, ‘czubu’), i u Czechów; przyrostek -oł jak w wierzch-oł; tu i nazwa chochlika, ruskiego ducha.
