Słownik etymologiczny języka polskiego/czacz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
czacz, p. cacko; r. 1500 czacz tłumaczy łaciń. ‘bravium’, ‘pretium quod datur cursori’, wygrywającemu zawodnikowi, ale u innych Słowian zeszło zupełnie na ‘lalki’ i ‘zabawki dziecinne’; czes. czacz, słowień. czacza, czecza, ‘lalka’ (ale czacza, serb. ciacia, ciaćko, ciako, ‘tata’, więc to napewne słówka dziecięce pieszczotliwe bez znaczenia; chyba i tamte takie?).
