Słownik etymologiczny języka polskiego/firleje

firlej; »abyś jego fierlejów a wykrętów nie obaczył«, w Fortunacie 1570 r. [1]

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

firleje, ‘tańce’, z niem. dawnego virlei (a to z starofranc. virelai, ‘pieśń w kółku’), o ‘tańcu z pieśniami’, więc: »baba stroi firleje«, ‘puszcza się w tany’. Było, jak rej, i nazwą rodową, wygasłych w 17. wieku Firlejów.





  1. Przypis własny Wikiźródeł Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.