Słownik etymologiczny języka polskiego/miękki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
miękki (miętki), miękkość, mięknąć, miękczyć, miękina (‘plewa, z prosa otłukanego’), »miękisz chleba«, »na miękko«, mięczak, miękczejszy (dziś miększy), miękuchny, miękczeć. Przymiotnik urobiony ulubionym, właściwie pomniejszającym przyrostkiem -k- od mięk-, lit. mink-sztas, ‘miękki’, minkyti, ‘gnieść (ciasto)’; z wokalizacją o p. mąka i męka; lit. mankyti, ‘gnieść, męczyć’, manksztinti, ‘miękczyć’. To mink- może pochodzić od mĭn- (p. miąć). U wszystkich Słowian tak samo: cerk. mękŭk, rus. miagkij (pisane wedle logkij, ‘lekki’), serb. bułg. mek, czes. miekký, miekcziti, i t. d.
