Słownik etymologiczny języka polskiego/szlachta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szlachta, w pismach i drukach od 15. do 17. wieku i ślachta; szlachcic, szlachcianka, szlachecki; szlachetny, w 15. wieku nieraz stale szlachatny; szlachetność; zgrubiałe: szlaga, szlagon, szlagonerja; czes. szlechta; od nas na całą Ruś i Litwę; słowień. żlacht, ‘szlachecki’, żlachta, ‘krewni’; z niem. slahta (dziś Geschlecht), ‘ród’, p. szlak. Nie od niem. schlachten, jak u nas w 17. wieku powszechnie wywodzono, od czego tylko szlachtuz(a), ‘rzeźnia’, z niem. Schlachthaus (nasze -uz z dawnego hūs, Haus).
