Strona:Andrzej Stopka Nazimek - Sabała.djvu/95

 — Ona ni mà płacić, haj, bo gàrnek był słaby.
 Ale sie gàrcàrz o to nie pytà, poleciàł do urzędników. Ci przýśli i zabrali babie ostatniom spodnice — haj.
 Zbójnik, ze był winowaty, kupiéł całe dwa gàrki, zapłaciàł ik, jako sie patrzý i poseł — haj.
 Baby mu sie luto stało, przýleciàł nazàd, sjon kapelus i pytà gàrcorza, coby téz téj kobyle, co jego była i gàrki przýwiezła podzwoliéł na kwilke jutro do niego przyńść.
 Pada mu tak:
 Syn jej u mnie na zimowisku, setny ś niego źróbcok, a bedzie sie jutro zénił. Wesele mu sprawiem, bo mi sie udał i darzý mi sie. Toz to kàzàł, cobyk jego matke pytàł — haj.
 — Jà jest pytac.
 A gàrcorz mu tak pada:
 — Tyś hłopie straśnie głupi. Jà kobyle nie dàm iść na zàdne wesele, bo mi jej trza — haj.
 Zbójnik go zaś pytà, coby mu dàł ś niom przegwarzýć dwa słowa. Ona nie zając, to nie ucieknie, ani nie sól, to mu jej nie zlize — haj.
 Gàrcorz przystàł na to.
 Gwàrzy zbójnik kobyle do ucha dość sprawnàm kwilke, a pote podziękował barz piéknie gàrcorzowi.