Osobliwa moja była w tem curiositas różnych pytać się cudzoziemców, jeśli też są w Hiszpanji, we Francji, we Włoszech i w inszych krainach chrześcijańskich ludzie opętani, jako u nas w Polsce znajdują się, na co wiele godnych i zacnych ludzi różnej nacji odpowiedzieli, że tam o tem ani słychać ani widzieć ani o tem wiedzą, i owszem się temu dziwują, że się tu tego niemało znajduje; nawet sami nasi Polacy, powracający z cudzych krajów toż potwierdzają. Sprawują to tedy ustawiczne przekleństwa i niepohamowane złorzeczenia, a ile w złą godzinę, gdy jeden drugiemu ćmami, tysiącami ich naliczy i wspomina, a tak takie szataństwo w tych panuje krainach, gdzie się bez nich źli ludzie obejść nie mogą. Toż o czarach powiedają, że te kraje są od tego wolne. Trzebaby właśnie jakie obmyśleć karanie na takich pijaków, także nie przepominając, aby te zbytki i zły szatański uskromić obyczaj.
Gdy się jaka sprawa odprawuje przystojnie i według obrzędów wiary chrześcijańskiej, to jest gdyby kto chciał chorego ratować jaką modlitwą abo błogosławieństwem przez słowa św., ten, ma uważać siedm kondycji, które jeśli się znajdują, takowe błogosławieństwo i żegnanie ma być rozumiane za przystojne i pozwolone. Jeśliby było w sposób zaklinania przez moc imienia bożego i przez moc spraw Chrystusa Pana, która się w Jego narodzeniu, męce i nadroższej śmierci pokazała, przez którą szatan zwyciężony był, takowe błogosławieństwa, żegnania i egzorcyzmy są przystojne i pozwolone. Takowi zaś, którzy je odprawują, mogą być nazwani egzorcystami abo zamawiaczami przystojnemi.
Pierwsza kondycja, która ma być w uważeniu, jako się z nauki Tomasza św. pokazuje, żeby słowa nic w sobie nie zamykały, coby należało do wzywania szatana, bądź wyraźnego, bądź tajemnego. Wzywanie szatana wyraźne któreby było,
