Sonet IV. — Treść: Barbi (Opere di Dante, testo critio della Soc. Dant. Ital., Firenze, 1921) uważa, że sonet ten jest zaprzeczeniem i cofnięciem sonetu: «O słowa moje». (Son. VIII). Oba mają znaczenie alegoryczne. Poeta buntował się przeciw Pani — Filozofji, a teraz cofa swe oskarżenia.
Sonet V. — Treść: Jest to odpowiedź na sonet Cina da Pistoia: «Dante, quando per caso s’abandona.....». Pod pokrywą erotycznej teorji możliwości zmiany przedmiotu ukochania kryje się alegorja polityczna (Dante dołączył utwór ten do łacińskiego listu: Exulanti Pistoriensi).
W. 1-2. Dante poznał Beatryczę mając lat dziewięć (vide: «Vita nuova», rozdź. II. początek).
Ballata I. — Fraticelli przypuszcza, że jest to jedna z «cosette per rima» pisanych dla Beatryczy, o których wspomina Dante (Vita nuova, V). Barbi (Studi sul Canzoniere di Dante) uznaje ballatę za nieautentyczną.
Ballata II. — Barbi zalicza ją do utworów miłosnych, podczas gdy Fraticelli dopatruje się w niej alegorji Filozofji. Z tego punktu widzenia 
(patrz: następne przypisy):
I. 1. «Jestem dziewczynką... młodą» — gdyż Dante niedawno zajmował się Filozofją.
II. 5-7. Natura spoiła filozofję z Bogiem, który oddaje ją w służbę cnotom.
III. 1-2. Każda z siedmiu planet, wyobrażających według systemu alegorycznego nauk (Convivio, traktat II.) siedm dziedzin wiedzy ziemskiej, dała Filozofji część swej mocy.
IV. 5-7. Brzmi w oryginale:
Perocch’io ricevetti tal ferita
Da un, ch’io vidi dentro agli occhi sui,
Ch’io vo piangendo, e non m’acqueto pui.
Kancona I. — Jest to jeden z wczesnych utworów Dantego.
I.1-3. Wspomnienie pobytu z ukochaną.
I. 6. Może pisane podczas jakiejś podróży, zdala od Florencji? (Fraticelli).
