Strona:Dar tęczowy.djvu/6

— 4 —

 — Bardzo mi się podoba, — odrzekł chłopiec, i spojrzawszy na mówiącą zdziwił się jej wyglądem.
 Przy siwiuteńkich włosach, w obramowaniu ukazała mu się twarz młodziutkiej panienki.
 Duże oczy błękitne patrzały na chłopca przenikliwie, a mała rączka wyciągała się ku niemu, jakby go do siebie przywołując.
 — Jakie masz imię chłopczyku?
 — Nazywają mnie Zbyszkiem.
 — A czyś słyszał kiedy o tęczowym darze, ukrytym w różnobarwnej miseczce?
 Chłopiec otwarł szeroko oczy z podziwu.
 — Nie widziałem tego nigdy, a i niewiem co to oznacza — odpowiedział.
 — A więc, mój Zbyszku, — tłomaczyła mu siwowłosa pani — o tęczowym podarku istnieje taka legenda:
 Wiesz o tem, moje dziecko, że Bóg zsyła deszcz na to, aby drzewa i owoce rosły i dojrzewały, aby ziemia nie była skalistą, aby kwiaty widokiem swym i zapachem rozweselały świat. Wszyscy cie-