Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No224 p3 col2.png

 W tej chwili siedziała przy sztalugach oświetlonych jasnem światłem lampy z abażurem.
 Klarunia umieściła się na małem krzesełku, tuż obok siostry i szyła sukienkę dla lalki; zmożona jednak robotą, zdrzemnęła się nieboraczka.
 Ładna jej główka spoczywała na poręczy krzesła; ciemne loki zakrywały do połowy buzię rumianą, a lalkę trzymała w rączkach.
 Walentyna od czasu do czasu spoglądała na uśpioną siostrzyczkę, wzrok jej jaśniał wtedy czułością niewysłowioną.
 Dowódca wyprawy i jego podkomendni stali spokojnie przy ogródku otaczającym szalet.
 Sta-Pi... nie wydawał żadnego rozkazu.
 Łotr nazwiskiem Nitka-Jedwabna, szepnął mu z cicha:
 — A toć można się zestarzeć, tak długo stojąc na kulasach... Na cóż czekamy, u dyała?...
 —Co ci do tego — odparł Sta-Pi...
 — Jakto, więc nie wolno mi się nawet zapytać, nie wolno wiedzieć, żem pomiędzy kolegami?... Niech pioruny spalą takie czasy...
 — Czekamy na pryncypała...
 — Na jakiego pryncypała?...
 — Na tego, co płaci...
 — Co nam każe kasztany z ognia wyciągać dla siebie?.. Na tego szykownego faceta, o którymś mi opowiadał?...
 — Tak, kolego...
 — Nie można żadną miarą zaczynać bez niego?...
 — Nie...