Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No238 p2 col3.png

strzegłem... Może trochę roztargnienia, lecz sądziłem, że to u pana zwyczajne...
 — Nie... nie... ja nigdy takim nie jestem... Zawsze panuję nad sobą!... Lecz tu oto, tej nocy, jak mówi jeden z waszych autorów, „piorun uderzył we mnie z nienacka“.
 Karol Laurent znowu udał ździwienie.
 — Piorun?... co tu piorun ma do czynienia?... powiedział. — Co to wszystko znaczy, wytłomacz mi, hrabio kochany?...
 — To znaczy, że zakochałem się gwałtownie do szaleństwa...
 — W kim takim?
 Angelis wskazał ręką na sofę i odpowiedział.
 — W tej kobiecie, która tu przed chwilą siedziała ze starcem ohydnym...
 — Ada Bijou? — mruknął przez zęby Karol Laurent.
 — Więc pan ją znasz? — zapytał pomerańczyk z ogniem.
 — Wszyscy ją znają...
 — Co to za jedna...
 — Piękna kobieta przedewszystkiem...
 — O... więcej niż piękna! — zawołał Angelis. Cudowna! Do dzisiaj nie przypuszczałem, aby równie piękna istota mogła się na świecie znajdować... Kocham ją i chcę mieć ją na własność...
 — Tam do dyabła! — rzekł Lorbac. — Łatwo to powiedzieć „chcę”... trzeba, żeby i ona chciała, dopiero wtedy interes będzie skończony...
 — Czyż to niemożebne.
 — Trudna bardzo sprawa z tą dziewczyną.