Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No266 p2 col3.png

nie był wypuścił z rąk fałszywego Angellsa i nie poskoczył do niej.
 Podtrzymał ją w swojem objęciu i położył na odłamie skały, gdzie zaraz zemdlała.
 Uważając to omdlenie za wypadek bardzo naturalny w podobnem położeniu, pan de Rochegude nie przerażał się niem wcale i powrócił zaraz do Vogla.
 — Teraz my się rozprawimy ze sobą — powiedział.
 — Przepraszam pana hrabiego — odparł ex-kasyer, przybierając zwykły swój cynizm — ale my nie mamy nic do załatwienia ze sobą... nic a nic zgoła.
 — Tak pan sądzisz?
 — Tak, panie hrabio.
 — No, to się grubo mylisz, rozbójniku! Mamy podwójny ze sobą obrachunek: podłe oszustwo teraźniejsze i zbrodnię z przed dziesięciu laty.
 — O jakiej zbrodni pan mówisz? — zapytał bezczelnie Vogel.
 — O pojedynku, w którym o mało nie padłem ofiarą.
 — Czy to moją wina, że raniłem pana w tem spotkaniu?
 — To nie było spotkanie, nędzniku! to było uplanowane morderstwo.
 — Nieprawda.
 — Prawda... łotrze jeden... ja postępowałem podług wszelkich zasad, a ty użyłeś podstępu! użyłeś broni odpowiednio przygotowanej... Ale Bóg jest sprawiedliwy, musisz mi dać zadośćuczynienie