Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 3 Mowy.djvu/190

Wystąpił problem z korektą tej strony.

dobrodziejstwo moje temum raczej wyświadczył, który mnie usilnie błagał, niż temu, który nie zbyt pokornie prosił.» Odpowiesz zapewne że, polegając na świetności i starożytności swego domu, sadziłeś że ci nic potrzeba było bardzo się starać. Ale lud odeszle cię do swych zwyczajów i przykładu przodków: powie że chciał zawsze być proszonym i błaganym; że M. Seja[1], który dotknięty ciosem sadowego wyroku, blasku swego rycerskiego stanu w całości nawet utrzymać nie mógł, nad M. Pizona[2] przeniósł, człowieka szlachetnie urodzonego, cnotliwego i nader wymownego; że dał pierwszeństwo przed Kw. Katulem[3], zrodzonym w bardzo zacnym domu, mężem niepospolitej mądrości i czystych obyczajów, nie powiem K. Serranowi[4], niegłupiemu człowiekowi, był bowiem i odważnym i dobrym do rady, ale Kn. Malliuszowi[5], nie tylko nikczemnikowi, ale bez odwagi, bez talentu, którego nawet życie wzgardzone i plugawe było. «Nie widziały cię, powie lud, oczy moje, kiedyś był w Cyrenie[6], a byłoby mi przyjemniej, gdybym sam używał owoców twych cnót, niż że ich sprzymierzeńcy używali, i im więcej cię potrzebowałem, tym dalej byłeś odemnie, przynajmniej cię nie widziałem. Nakoniec pragnącego usług twoich odbiegłeś i opuściłeś. Zacząłeś starać się o trybunat w czasie, który potrzebował takiej jak twoja mężności i wymowy; a gdyś starać się

  1. M. Sejus stracił w procesie część majątku, z którego tyle mu nawet nie pozostało, ile podług prawa rycerz posiadać musiał. Mimo to jednak został wybrany edylem krzesłowym roku 73. O nim zdaje się mówić Cic. de Officiis, II, 17. O jego śmierci 46 roku wspomina w liście do Attyka, XII, 11.
  2. M. Pupiusz Pizo. Obacz o nim notę 19 do drugiej mowy przeciw Werresowi, I, 14, tudzież notę 43 do mowy przeciw Pizonowi.
  3. Kw. Lutacyusz Katulus, który dwa razy starał się napróżno o konsulat, aż nakoniec roku 102 dostał ten urząd wraz z Mariuszem, i tegoż roku zniósł wraz z nim Cymbrów na polach Raudis. Livius, epitome, 63. Florus, III, 3. Vell. Paterculus, II, 12.
  4. K. Attyliusz Serranus został konsulem 106 roku.
  5. Kn. Malliusz Maxymus, konsul 105 roku, przez Cymbrów pobity w bitwie za Alpami, gdzie 80,000 Rzymian lub sprzymierzeńców poledz miało.
  6. Cyrene, Grecka osada, stolica nadmorskiej prowincyi Cyrenaiki, na zachód Egiptu leżącej. Dał ją Ptolemeusz Fyskon roku 117 swemu naturalnemu synowi Apionowi, a ten ją Rzymianom roku 96 podarował, Livius, epitome, 70. Laterensis był tam kwestorem, jak widać z rozdziału 26.