A ty, Klodiuszu, mogłeś mój dom poświęcić! Jakim umysłem? który ci się pomieszał. Jaką ręką? którąś go zburzył. Jakim głosem? którym go spalić kazałeś. Jakiem prawem? któregoś nawet, kiedy ci wszystko bezkarnie uchodziło, nie podał. Na jakiem wezgłowiu? któreś porubstwem splamił. Przy jakim posągu? któryś z grobu nierządnicy porwał, i na pomniku wodza postawił[1]. Jeżeli dom mój został obłożony klątwą, to dla tego tylko że dotykał ściany bezbożnego świętokradcy! Żeby tedy nikt z moich w twój dom niechcący nie spojrzał i nie widział jak tam odprawiasz nabożeństwo, wywiodę wyżej dach, nie żebym z góry na ciebie poglądał, lecz żebyś nie miał widoku na miasto, któreś chciał zburzyć.
XVI. Zobaczmy teraz inne odpowiedzi wieszczbiarzów. «Pozabijano posłów przeciw prawom bozkim i ludzkim. «Co to znaczy? Widzę że jest mowa o posłach Alexandryjskich[2]. Nie myślę bynajmniej usprawiedliwiać tego postępku; bo zdaniem mojem posłowie nie tylko pod opieką praw ludzkich, ale i praw bozkich zostają. Ale pytam tego człowieka, który będąc trybunem napełnił Forum donosicielami z więzień wypuszczonymi, podług woli którego wszystkie teraz sztylety i trucizny do rąk są brane, któryż Hermachem z Chio obligi podpisywał, czy wie o tem że najzaciętszy i jedyny przeciwnik Hermacha, Teodoziusz, posłany do senatu od wolnego miasta, sztyletem zamordowany został? że to zabójstwo, nie mniej jak popełnione na posłach AIexandryjskich, oburzyło bogów nieśmiertelnych, z pewnością wiem.
Nie zwalam, Klodiuszu, wszystkiego na ciebie jednego: większą mielibyśmy nadzieję szczęśliwego bytu, gdyby prócz ciebie nie było nikogo zbrodnią splamionego; ale wielu jest takich, i dla tego tym bardziej sobie dufasz, my prawie sobie niedowierzamy. Komu nie-
- ↑ Obacz mowę Cycerona za swym domem, 38, 43.
- ↑ Ptolemeusz Auletes, król Egiptu, wypędzony od swych poddanych, udał się o wsparcie do Rzymu. Cycero przemówił za nim w senacie. Obacz o zaginionych mowach Cycerona z roku 56 przed Chr. Poddani Auleta wyprawili w tropy za nim stu posłów do Rzymu, żeby ich skargi na króla senatowi podali i wypędzenie jego usprawiedliwili, o czem król dowiedziawszy się porozsyłał ludzi, którzy jednych w drodze, drugich w Rzymie pozabijali. Dane przez króla Klodiuszowi i innym panom Rzymskim pieniądze tyle skutkowały, że tę sprawę zatarto. Dio Cassius, XXXIX.
