Strona:Eugeniusz Janota - Przewodnik w wycieczkach na Babią Górę, do Tatr i Pienin.djvu/16

Ta strona została przepisana.

wskórawszy do domu wszyscy się rozeszli, chociaż oblężeni już nie mieli się czém bronić i nawet kamieni im nie stawało do ciskania, a z oblegająch do czterdziestu szlachty prócz kilkunastu ludzi pospolitych było ciężko rannych. Wtedy oblężeni zburzyli kościół, aby się w kamienie zaopatrzyć. Miasto jednak wałem tylko jak się zdaje, umocnioném było. R. 1458 w zimie koło Bożego Narodzenia zbójcy z zamków swych na górze Wapiennéj i Zebraczéj pod Oświęcimiem ukrytemi drogami podstąpiwszy pod Myślenice miasto spalili. Gdy wiadomość o tém doszła do Krakowa, natychmiast wysłano dworzan królewskich, którzy odebrawszy łupy kilku z rozbójników pochwytali, innych zabili; reszta rozprószyła się po kryjówkach leśnych. Wreszcie na sejmie piotrkowskim (w maju 1459) uchwalono wypłatę zaległego tym zgrajom rozbójniczym żołdu, poczem swe zamki (na górze Wapiennéj i Żebraczéj) poddali królowi, który je zburzyć kazał. Nie mało ucierpiało także miasto przez Szwedów. Wtedy poniszczone zostały akta kościelne (1658). Wraz z 13 wsiami należały Myślenice dawniéj do dóbr stołowych kasztelanów krakowskich. R. 1772 stało się miasto własnością Franciszki z Krasińskich, żony księcia Karola, syna Augusta III. Obraz Matki Boskiéj w kościele farnym jest darem księcia Jerzego Zbaraskiego, przywiezionym z Wenecyi 1590. W kościele farnym ma on być od r. 1633. Dawniejszemi wieki leżały Myślenice nieco daléj na południe i bliżéj Raby; lecz dla wylewów téj rzeki zaczęto z czasem budować się na północnym brzegu Bysinki, już w dokumencie erekcyjnym miasta wspominanéj i Bysiną zwanéj. Zdaje się zatem, że wieś Bysina w pierwszéj połowie 14 wieku także już istniała. Myślenice oddalone od Krakowa mil 368; wzniesienie nad poziom morza 950 st. Z.

Myślenice leżą u samych stóp lesistego Beskidu[1]. Wzgórza między Beskidem, u którego stóp od Białéj

  1. Tak nazwali jeografowie polscy, a za nimi nowsi niemieccy lesiste pasma wielkiego łuku gór karpackich położone między źródłami Beczwy w Morawii i Sanu, składające się głównie z piaskowca karpackiego. Jest to atoli nazwa książkowa; lud jéj nie zna.