Strona:Ginewra (Tennyson) 012.jpg

A do niej Modred pogany podżega,
I całe sobie królestwo przywłaszcza,
Podczas gdy o nią krwawe kopie kruszą
Król z Lancelotem; więc pomyśli sobie:
Jak król i naród niecierpieć mnie muszą!
I w dłoń wyklęsłą schyla skroń w żałobie.
Tak z młodą mniszką chwilę milczą obie,
Lecz długo milczeć nie umie dziewczyna...
„Tak późno! — rzecze, — która też godzina?”
Milczy królowa, ta spojrzy ukosem,
„Tak późno!” nuci, „tak późno!” półgłosem.
I póty nutą tej piosenki dzwoni,
Aż się królowa tak odezwie do niej:
„Jeśli doprawdy chcesz śpiewać dziewczyno,
„Śpiewaj! a może nuta piosnki gminnej
„Ulży mi serca, może łzy me spłyną.”
Więc taką piosnką zabrzmiał głos dziecinny:

 Tak późno! tak późno! tak chłodno i ciemno!
Lecz może nie będziem kołatać daremno, —
  Za późno! nie wolno już wnijść!

 Nie mieliśmy światła śród ciemnych czeluści,
Gdy o tem się dowie pan młody nas wpuści, —
  Za późno! nie wolno już wnijść!

 Bez światła! na dworze tak ciemno i mroźnie!