Strona:Henryk Sienkiewicz - Światła i kwiaty.djvu/81

Ta strona została uwierzytelniona.

Są położenia, w których trzeba być oportunistą względem własnego sumienia.

Na błocie siadać — może tylko ptactwo błotne.

Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę — póki żyje.

Jest pewna odwaga w powiedzeniu: moja bezwzględna wina! — i kto tę odwagę ma, temu jeszcze coś zostało.

Jeśli życie jest bezsensem, niema dobrej racyi, by na bezsens pozwolić — chyba przez ciekawość, do jakiego stopnia dojść może.