Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na Polesiu T. 1.djvu/99

 — Cóż to panienka sama jedna na gospodarstwie — a rodzice gdzie?
 — Ojca mojego dziś zrana posiano do Rokicin, a matka chora w łóżku leży — odezwała się tonom surowym i zimnym Steńka.
 — A! a! a! — odparł hrabia, oczów z niej nie spuszczając.
 I po chwili dodał:
 — Zdaje mi się, że ja panienkę gdzieś już raz widziałem... ale nie przypominam sobie, gdzie.
 Steńka, czując, że to było kłamstwo, odezwała się bez trwogi:
 — To chyba w Wołchowiczach — bo myśmy tam dosyć długo mieszkali.
 — Pewnie — rzekł hrabia, ciągle słodkie oczy trzymając w nią wlepione, choć ona wzrok dumnie odwracała.
 — Ojciec leśniczym? — spytał hrabia — Jak się zowie?
 — Pan hrabia nie wie? — odezwała się z takim wyrazem niedowierzania i zdumienia, że hrabia spuścił oczy.
 — A niewiem — rzekł sucho. — Pewnie go tam Antoni ustanowił.
 Steńka pokręciła głową. Czuła i odwagę i jakąś niewiedzieć z czego zaczerpniętą wyższość nad tym człowiekiem. Ośmielała się coraz wię-