Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pan Karol.djvu/103

 — By nie drogo, najniższy sługa, upadam do nóg, będę służył Asindźce.
 — Da cóż? Na ubóstwo po groszu, albo tak dla zbawienia duszy, to na zdrowaśki, jak chcecie.
 — Najniższy sługa. Pani Dobrodziejka jak rozkażesz, posłuszny jestem. Jednak jak najpokorniéj ośmielam się uczynić tu uwagę, że dla zbawienia duszy, albo za dusze w czyscu zostające, a z nikąd ratunku nic mające, lepiejby na zdrowaśki.
 — Da! to już jak chcecie!
 — Ale ja nigdy nie grywam w marjasza! rzekł Pan Karol zmarszczony.
 — No, to cóżeż? To ja z Panem Pucętkiem będę grać, a ty sobie; ja tobie dam drugą talją, tam żołędnego tuza brakuje, Amur go pogryzł, bo był w kaszę padł, a na miejscu jego stara szóstka; to może sobie pociągniesz kabałę?
 — Nie umiem żadnéj kabały. Ja tak posiedzę, nie znudzę się patrząc na ciebie, siostruniu, dodał ciszéj.
 — No, no, no, daj no pokój komplemen-