Strona:Józef Weyssenhoff - Gromada.djvu/46

— 38 —

ciu cudzem, powstającem bez naszej inicjatywy i bez naszego udziału?
 — Właśnie chodzi o inną inicjatywę.
 Nadął się profesor od mocnego namysłu i błędnym wzrokiem krótkowidza szukając oczu Czemskiego, zawołał, o ile mógł przymilnie:
 — A jakby to było, gdybyście zaproponowali miejsce w Niespusze na postawienie domu naszego typu? — — Wszak nosicie się z myślą oddania waszej ziemi na użytek ludu?
 — To jest pomysł! — zawołał Stefan, i oczy mu zapłonęły szczerym zapałem.
 — Więc widzicie...
 Ale do pokoju wtargnęła Agatka, hoża dziewczyna, z miejska przyodziana, i bez ceremonji zapytała głosem, który ujawniał jej niepoślednie stanowisko w domu:
 — A proszę pana, na ile osób ma być obiad, bo już czas o tem pomyśleć?
 — Pan profesor zje z nami obiad — odpowiedział Czemski.
 Profesor powstał od stołu, zawadził guzikiem o brzeg talerza, ledwie go nie stłukł i, wyciągając rękę w kierunku do młodego głosu gospodyni, rzeki:
 — Bardzo mi miło poznać; jestem Owocny — —
 Agatka zapytała wzrokiem Stefana i, zachęcona jego skinieniem, podbiegła i podała profesorowi rękę.
 — Mój minister spraw wewnętrznych — przedstawił Stefan.
 — Powabne sprawy — odpowiedział profesor, opatrując zbliska pełne i zgrabne kształty dziewczyny.