Ta strona została skorygowana.
Ty mi rozpalasz gwiazdy na błękicie
i twoja miłość snadź mi daje — życie!
Ktom ja jest? powiedz...
ARNO.
Nie wiem, kto jesteś, ani wiedzieć nie chcę, —
dość mi, że spływasz ze srebrzystym blaskiem
do izby mojej,
aby wnieść do niej szczęście i natchnienie!
że imię twoje w kraju duchów znaczy:
życie, pokój i światło! —
dość, że w anielskość twoją świętą wierzę,
— ty moja!
IJOLA.
Jestem tem wszystkiem, czem ty mnie nazywasz,
i tylko tem jestem!
Czuje, że imię, jakie mi nadajesz,
chociażby w myśli,
stwarza to we mnie, co znaczy!
Nadaj mi piękne imiona,
bo chcę być szczęściem twojem!
ARNO.
Jesteś niem, miesięczna,
przeczysta pani!
więcej mi jesteś, niż rzec może słowo!
