Strona:Karol Irzykowski - Z pod ciemnej gwiazdy.djvu/26

 — Ty, wara ci od mojego króla, małpikrólu!
 — Wasz król będzie naszemu buty czyścił!
 — A wasz za naszym będzie urynały wynosił!
 — Milcz ty, bo jak cię...
 — Co jak cię?... ano spróbuj!
 — Ty nie przyprowadzaj mnie do pasji, nie radzę ci!
 — No to czemu zaczynasz?
 — Ja nie zaczynam, to ty zaczynasz, ty grubjaninie!
 — A tak, zaczynam, bo mi się tak podoba, i co mi zrobisz?
 — Jak się nazywasz, ty pyskaty drabie?
 — Niedopytalski! Chodź zresztą tu, zostawiłem pod drzewem swój bilet wizytowy!
 — Godny zupełnie ciebie i twojego narodu!
 — Ty mi w mój bilet nosa nie wtykaj!
 — Zaraz poznać barbarzyńcę!
 — Hi, hi, jaki mi cywilizowany! A jak ty się nazywasz?
 — Co ci do tego?
 — Jak cię zastrzelę, pójdę pocieszyć twoją żonę.
 — Ty psiakrew, stul gębę! bo niech będzie co chce, wypadnę i zmasakruję cię! — krzyknął w pasji nieprzyjaciel.
 — No, no, nie straszno nadarmo! — rzekł wróg, miarkując mimowoli swą złośliwość.
 Umilkli, nie chcąc się bardziej rozdrażniać, obaj niezadowoleni z tonu tych pierwszych not dyplomatycznych. Myśleli nad tem, jakby wdrożyć akcję pokojową, ale w ten sposób, żeby pierwsza propozycja wyszła od przeciwnika. Więc wróg, chcąc zatrzeć wrażenie swych obelg, wycelował w poznaną już łagodność przeciwnika takie słowa:
 — Psiakrew, chce mi się djabelnie jeść!
 — To żryj trawę, ty bydlę!