króć lub skróny, przyim. z 2 przyp., dla, z przyczyny, przez. „Króć ciebie wygnáłem ich.“
królik, p. klorek.
krzycę, ys, krzyceć kogo — krzyczeć na kogo, łajać kogo.
krzyźwy, adj. zam. trzeźwy.
kucifajka. O! kuc., żartobliwy wykrzyknik.
kudłáć, a, s. m., żartobliwe przezwisko między chłopakami zwykle używane.
kudraś, a, s. m., żartobliwe przezwisko stworzone może dla rymu: „Ej! Jasiu, Jasiu Kudrasiu!“
kuraś, siu, s. m. ochota, animusz, odwaga, („pić na kuraś“); Pijąc jeden do drugiego mówi: kuraś!
kuśtygám, ás, kuśtygać, v. intr., kuleć.
kwardy, adj., twardy,
kwik, a, s. m., 1) świnia, żartobl. Prosi pán ociec... na tego kwika, co urywa tráwnika; 2) ten co kwiczy, kwikun (o dzieciach: ty kwiku!).
lá — dla; lá niego, lácego.
labię, es, labać, v. tr., pić dużo (np. gorzałkę); comp. zlabać sie, olabać sie, opić się.
labidny, adj., narzekający, skarżący się.
labidzę, is, labidzić, v. int., narzekać, biédzić.
łáchy, szaty (np. łáchy weselne).
lancia, s. f., wylób cz. kanianka (cuscota, Leinwürger).
lezący cas, czas zupełnie wolny, w którym się leży, nic nie robi.
lędzę, is, lędzić, v. tr. (kogo), prosić, sklamrzyć, molestować.
litkup, u, s. m., pewna ilość trunku, którą przy kupnie, sprzedaży, strona sprzedająca od kupującéj sobie wymawia (por. L.).
lumpák, s. m. (z niem. Lumpe), urwisz.
łupa, ty łupo! żartobl. przezwisko.
łyś, łysia, s. m., łysoń (o koniu).
maciórka, i, s. f., macierzanka (thymus serpyllum).
mąder, stara rzecz, forma zam. mędry. „O! to mąder buł ten Siapsia.“
majdać, a, s. m. Tak nazywają ogon bydlęcy, kiedy się nim ogania.
mamrám, ás, mamrać, v. intr., niewyraźnie mówić. (Por. L.: mamrzeć, mamruczeć, mamrotać).
mármolę sie, is sie, mármolić sie, usilnie pracować, trudzić się, mordować się. „Tylam sie namármoluł.“
matura, s. f, 1) natura, charakter, 2) urządzenie, sposób życia, moda. „Dawniejsá matura buła lepsá“ (sposób życia, obyczaje).
mękál, s. m., posp. przezwisko dziecka płaczliwego i nie dającego się uspokoić.
