Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/135

 — Z kim rozmawiam, monsieur?
 — Nazywam się Antonio Veridante.
 — Sądząc z nazwiska, jest pan Hiszpanem?
 — Tak. Jestem adwokatem z Barcelony, ajentem i pełnomocnikiem hrabiego Alfonsa de Rodriganda.
 — Ach! A dowody?
 — Oto są.
 Podał Francuzowi papiery. Przeczytawszy, Francuz rzekł chłodno:
 — Doskonale! Przykro mi jednak bardzo, ale te papiery nie są wystarczające.
 — Co? Wątpi pan w ich prawdziwość?
 — Skądże znowu. Przybywa pan do Meksyku prosto z Rodrigandy lub Barcelony?
 — Tak.
 — Przedtem nie był pan ani w Paryżu, ani w Madrycie?
 — Nie.
 — W takim razie napróżno się pan fatygował. Powinien się pan był przedtem przedstawić francuskiemu posłowi w Madrycie, lub przedstawicielowi rządu hiszpańskiego w Paryżu.
 — Uważałem to za niepotrzebne. A więc, zdaniem pana, zawiadomienie poselstwa jest konieczne?
 — Tak.
 — Można to będzie załatwić przez przedstawiciela rządu hiszpańskiego w Meksyku.
 — Jest tu wprawdzie taki urzędnik, ale kompetencja jego nie sięga daleko.
 — Ach! Dowiem się, czy tak jest istotnie.

131