Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/14

 — Pshaw! Znaleźliśmy już!
 — Co?
 — Wołu.
 — Dziwne! Niemożliwe! Gdzie?
 — Po drodze, na dole, w dolinie Santa Cruz. To znaczy, że wół ten należy do karawany, którą spotkaliśmy, a raczej, którą wyminęliśmy.
 — Karawana? Zapewne wychodźcy?
 — Tak. Cztery wozy; każdy zaprzężony w cztery woły.
 — Ilu ludzi?
 — Nie wiem dokładnie. Poza woźnicami widzieliśmy kilku jeźdźców. Nie mogliśmy zauważyć, ilu siedzi w wozie.
 — Ale rozmawialiście z nimi?
 — Tak. Chcą się przeprawić przez Colorado i dziś w nocy rozbiją tu obóz.
 — Tu? Hm! Mam nadzieję, że nie zdarzy się nic takiego, co mogłoby okryć niesławą nasze dobre miejsce, sir!
 Mówiąc to, gospodarz stroił niedwuznaczne miny.
 — Nie troszcz się! — odpowiedział Buttler. — Umiemy oszczędzać naszych przyjaciół. Oczywiście, karawana będzie nasza; ale dopiero po tamtej stronie Tucsonu. Tu zafasujemy sobie tylko wołu, ponieważ potrzebujemy mięsa.
 — Chcecie kupić? Wychodźcy nie sprzedadzą zwierzęcia pociągowego!

12