Strona:Kazimierz Laskowski - Żydzi przy pracy.djvu/71

 — Na jedno słowo... po co gębę psuć!
 — Dacie trzydzieści papierków...?
 — Siła? trzydzieści papierków! za takiego chmyza?! Czyście wy oszaleli, czy co? — wykrzykuje Uszer.
 — Wasze pieniądze, moja krowa — odpowiada z flegmą chłopek, widząc, że się ku niemu zbliża kilka innych chałatowych postaci.
 — Dobrzeście rzekli... wasza krowa. — Słuchajcie? weźmiecie dwadzieścia? Nie! a jeden dwadzieścia? Nie! No to stójcie sobie w błocie i czekajcie innego. Czy to jedna krowa na jarmarku! — woła Uszer i idzie dalej.
 Teraz z gromady żydków wysunął się jeden, podchodzi do właściciela graniastej, ogląda i znów pyta:
 — Gospodarzu, czy to na sprzedaj?
 — A ino...
 — Co dać? rzeknijcie słowo...
 — Trzydzieści bitych...
 Żydek zaczyna się śmiać.
 — Gdzieście wy rozum podzieli! trzydzieści rubli za to cielę...! Czy wasza krowa ma w kiszkach cynamon!
 — No, a siłaż obiecujecie? — pyta pokorniej, skonfudowany nieco chłopek.
 — Ja sam nie wiem co dać... Takeście zacenili...