Strona:Klemens Junosza-Z antropologji wiejskiej.pdf/31

 Wójt głową parę razy kiwnął — i rzekł:
 — Owszem, życzę wam mój Józefie — niech was wybiorą, użyjecie sobie przynajmniej...
 — Niby jak?
 — No, to już obaczycie sami — ja wam powiadać nie będę, jeno tobym radził, żebyście się dobrze rozmyślili, bo to je rzecz nie letka.
 — Jak dla kogo, kto ma głowinę kiepską, temu wszystko ciężkie i trudne.
 — A wy Józefie, wtrącił Mendel, wy macie głowe! — ja wam już sam powiedziałem, co wasza głowa, to jest wielga jak beczka.
 — Jeno, że w niej klepki musi brakuje, odezwał się jakiś parobczak z kąta.
 — Stul ty gębę, bo...
 — Bo co? — zawołał hardo.
 — Bo ja cię wsadzę tam, gdzieś jeszcze nie był...
 — Oho, niedocekanie wasze! jeszczeście nie wójt — a już ludzi chcecie wsadzać? Niedocekanie wasze, tak wy będziecie wójtem jak ja księdzem!
 — Otóż będę!
 — Na jury — jak rak świśnie!
 — A, ty pędraku jeden! krzyknął sołtys, zrywając się z pięściami do parobka, ty bronowłoko dworski! — a do stajni spać! Co ty doszczekujesz, psia duszo! powiedziałem, że wójtem będę, to będę!...
 Zamachnął się — ale młody i zwinny parobek ciosu uniknął i sam sołtysowi nogę podstawił, tak, że ten runął na ziemię jak długi.
 Jednocześnie sołtysowa w padła do karczmy i małżonka swego pięściami okładać zaczęła.
 — A ty włóczynogo! zatraceńcze, pijaku! ty wójtem bę-