Ta strona została uwierzytelniona.
118
KLEMENS JUNOSZA
. | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . |
— A z tym, co w onym domu siedział... pokutują oba biedaki.
Masz tobie! upiorem został za życia.
Wśród gruzu bieliła się jakaś kartka, dobrze już przez deszcz spłukana.
Podniosłem ją; było to pismo mego kolegi.
... „Biedny ludu, — kiedyż książka przestanie być dla ciebie niezrozumiałą zagadką?...”
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a9/Klemens_Junosza_-_Wilki_i_inne_szkice_i_obrazki_ornament_028.png/110px-Klemens_Junosza_-_Wilki_i_inne_szkice_i_obrazki_ornament_028.png)