Ta strona została uwierzytelniona.
XVII.
Jak drzewo z słońca, tak ty czerp z mądrości.
Żyj najspokojniej, najciszej, najprościej.
Choć miałbyś z czego, lecz się nie kwap chwalić:
Im kto pyszniejszy, tem go łatwiej zwalić.
Do fortunnego nędzarz prawo rości:
Milcz, gdyś szczęśliwy, i nie budź zazdrości.
Patrz, złotodajna góra czy ci o tem
Głosi, że pokład zawiera ze złotem?
Górnik uderza tam i sam ją w gniewie,
A często minie skarb, i o tem nie wie.
Milcz, i niech twojej złotej tajemnicy
Szukają w tobie łupiezcy‑górnicy.
Niech się wokoło rozszaleją żądze.
Ty milcz, zamknięte duszy miej wrzeciądze.
