Strona:Laozi-Tao.djvu/7

Ta strona została uwierzytelniona.
I.

To, co nieistność w byt ten przemienia,
A czego zmienny czas się nie imie;
To, z czego wszelkie pochodzi imię:
Samo żadnego nie ma imienia.

To wszechpotęgi dobro olbrzymie,
Samo wyzbyte z wszelkiego mienia;
Oto jest prawda, godna umienia,
A która w sercu twem niech się przyjmie:

TAO — to droga pośród ciemności,
Opromieniona tchem świetlaności;
TAO — to ducha najgłębsze bezdno;
TAO — to łącznik z przestrzenią gwiezdną;
W TAO się wszelka istność poczyna,
Zeń czyn, a ono jest — Bezprzyczyna.