Strona:Laozi-Tao.djvu/9

Ta strona została uwierzytelniona.
III.

Jestestwo, istność niestworzona cała —
Oto co dla nas prawdą jest jedyną,
A reszta — złuda, choć dziś zachwycała,
Niknie z chwilami, które w bezkres płyną.

Naoczny zjaw ma postać coraz inną;
Esencja życia — ta jedynie trwała;
Stworzone rzeczy i ludzie przeminą,
Lecz TO po wszystek jest czas. Temu chwała!

Egzystujące i rzeczy i ludzie
Mijają prędko, jak w sennej ułudzie.
A choć tak dzisiaj żywe, jutro zbledną.

Nie wstrzymasz życia, choćbyś chciał rozpacznie.
Umrze, co żyło, skończy się, co zacznie.
Samo TO wieczne, tylko ono jedno.