Strona:Lutnia. Piosennik polski. Zbiór drugi.djvu/340

Ta strona została uwierzytelniona.
320

Gromy, jęki, brzęk kajdan, i pobitych braci —
Głowy u nóg się toczą! — było to widzenie —
Ale widzenia wieszcze się nie ziszczą.

H. Kajsiewicz.





WIERSZ
NA CZEŚĆ 25. LUTEGO 1861 R. W WARSZAWIE.

Dojrzewa owoc łez —
Juś bliski bólów kres,
Jęków i łkań —
Zdziwiony słucha wróg,
Z nad grobu woła Bóg:
Łazarzu wstań!

Pochwalne hymny nuć,
Spowicia grobów zrzuć,
Świadectwo złóż;
Że jest na niebie Pan,
Że wszelki ból mu znan,
Żeś wezwan już —

Patrz jaki w koło dziw
Żeś westchnął, żeś już żyw,